1 Kings 8

1آنگاهسلیمان، مشایخاسرائیلو جمیع رؤسایاسباطو سرورانخانههایآبایبنیاسرائیلرا نزد سلیمانپادشاهدر اورشلیمجمعكرد تا تابوتعهد خداوند را از شهر داود كهصهیونباشد، برآورند. 2و جمیعمرداناسرائیلدر ماهایتانیمكهماههفتماستدر عید نزد سلیمانپادشاهجمعشدند. 3و جمیعمشایخاسرائیلآمدند و كاهنانتابوترا برداشتند.

4و تابوتخداوند و خیمۀ اجتماعو همۀ آلاتمقدّسرا كهدر خیمهبود آوردند و كاهنانو لاویانآنها را برآوردند.

5و سلیمانپادشاهو تمامیجماعتاسرائیلكهنزد ویجمعشدهبودند، پیشرویتابوتهمراهویایستادند، و اینقدر گوسفند و گاو را ذبحكردند كهبهشمار و حسابنمیآمد. 6و كاهنانتابوتعهد خداوند را بهمكانشدر محرابخانه، یعنیدر قدسالاقداسزیر بالهایكروبیاندرآوردند. 7زیرا كروبیانبالهایخود را بر مكانتابوتپهنمیكردند و كروبیانتابوتو عصاهایشرا از بالا میپوشانیدند. 8و عصاها اینقدر دراز بود كهسرهایعصاها از قدسیكهپیشمحراببود، دیدهمیشد اما از بیروندیدهنمیشد و تا امروز در آنجا هست. 9و در تابوتچیزینبود سوایآندو لوحسنگكهموسیدر حوریبدر آنگذاشت، وقتیكهخداوند با بنیاسرائیلدر حینبیرونآمدنایشاناز زمینمصر عهد بست. 10و واقعشد كهچونكاهناناز قدسبیرونآمدند ابر، خانۀ خداوند را پر ساخت. 11و كاهنانبهسببابر نتوانستند بهجهتخدمتبایستند، زیرا كهجلالیهُوَه، خانۀ خداوند را پر كردهبود.

12آنگاهسلیمانگفت: «خداوند گفتهاستكهدر تاریكیغلیظساكنمیشوم.

13فیالواقعخانهایبرایسكونتتو و مكانیرا كهدر آنتا بهابد ساكنشویبنا نمودهام.»

14و پادشاهرویخود را برگردانیده، تمامیجماعتاسرائیلرا بركتداد و تمامیجماعتاسرائیلبایستادند. 15پسگفت: «یهُوَهخدایاسرائیلمتباركباد كهبهدهانخود بهپدر منداود وعدهداده، و بهدستخود آنرا بهجا آورده، گفت: 16از روزیكهقومخود اسرائیلرا از مصر برآوردم، شهریاز جمیعاسباطاسرائیلبرنگزیدمتا خانهایبنا نمایمكهاسممندر آنباشد، اما داود را برگزیدمتا پیشوایقوممناسرائیلبشود. 17و در دلپدرم، داود بود كهخانهایبرایاسمیهُوَه، خدایاسرائیل، بنا نماید. 18اما خداوند بهپدرمداود گفت: چوندر دلتو بود كهخانهایبرایاسممنبنا نمایی، نیكو كردیكهاینرا در دلخود نهادی. 19لیكنتو خانهرا بنا نخواهینمود بلكهپسر تو كهاز صُلبتو بیرونآید، او خانهرا برایاسممنبنا خواهد كرد. 20پسخداوند كلامیرا كهگفتهبود ثابتگردانید، و منبهجایپدر خود داود برخاسته، و بر وفقآنچهخداوند گفتهبود بر كرسیاسرائیلنشستهام، و خانهرا بهاسمیهُوَه، خدایاسرائیل، بنا كردهام. 21و در آن، مكانیمقرّر كردهامبرایتابوتیكهعهد خداوند در آناستكهآنرا با پدرانما حینبیرونآوردنایشاناز مصر بستهبود.»

22و سلیمانپیشمذبحخداوند بهحضور تمامیجماعتاسرائیلایستاده، دستهایخود را بهسویآسمانبرافراشت

23و گفت: «اییهُوَه، خدایاسرائیل، خداییمثلتو نهبالا در آسمانو نهپایینبر زمینهستكهبا بندگانخود كهبهحضور تو بهتمامیدلخویشسلوكمینمایند، عهد و رحمترا نگاهمیداری. 24و آنوعدهایكهبهبندۀ خود، پدرمداود دادهای، نگاهداشتهایزیرا بهدهانخود وعدهدادیو بهدستخود آنرا وفا نمودیچنانكهامروز شدهاست. 25پسالا’ناییهُوَه، خدایاسرائیل، با بندۀ خود، پدرمداود، آنوعدهایرا نگاهدار كهبهاو دادهو گفتهایكسیكهبر كرسیاسرائیلبنشیند برایتو بهحضور منمنقطعنخواهد شد، بهشرطیكهپسرانتطریقهایخود را نگاهداشته، بهحضور منسلوكنمایند چنانكهتو بهحضورمرفتار نمودی. 26و الا’نایخدایاسرائیلتمنّا اینكهكلامیكهبهبندۀ خود، پدرمداود گفتهای، ثابتبشود.

27«اما آیا خدا فیالحقیقۀ بر زمینساكنخواهد شد؟ اینكفلكو فلكالافلاكتو را گنجایشندارد تا چهرسد بهاینخانهایكهمنبنا كردهام. 28لیكناییهُوَه، خدایمن، بهدعا و تضرّعبندۀ خود توجهنما و استغاثهو دعاییرا كهبندهاتامروز بهحضور تو میكند، بشنو، 29تا آنكهشبو روز چشمانتو بر اینخانهباز شود و بر مكانیكهدربارهاشگفتیكهاسممندر آنجا خواهد بود و تا دعاییرا كهبندهاتبهسویاینمكانبنماید، اجابتكنی. 30و تضرّعبندهاتوقومخود اسرائیلرا كهبهسویاینمكاندعا مینمایند، بشنو و از مكانسكونتخود، یعنیاز آسمانبشنو و چونشنیدیعفو نما.

31«اگر كسیبههمسایۀ خود گناهورزد و قسمبر او عرضهشود كهبخورد و او آمدهپیشمذبحتو در اینخانهقسمخورد، 32آنگاهاز آسمانبشنو و عملنموده، بهجهتبندگانتحكمنما و شریرانرا ملزمساخته، راهایشانرا بهسر ایشانبرسانو عادلانرا عادلشمرده، ایشانرا بر حسبعدالتایشانجزا ده.

33«و هنگامیكهقومتو اسرائیلبهسببگناهیكهبهتو ورزیدهباشند بهحضور دشمنانخود مغلوبشوند، اگر بهسویتو بازگشتنموده، اسمتو را اعترافنمایند و نزد تو در اینخانهدعا و تضرّعنمایند،

34آنگاهاز آسمانبشنو و گناهقومخود، اسرائیلرا بیامرز و ایشانرا بهزمینیكهبهپدرانایشاندادهایبازآور.

35«هنگامیكهآسمانبستهشود و بهسببگناهیكهبهتو ورزیدهباشند باراننبارد، اگر بهسویاینمكاندعا كنند و اسمتو را اعترافنمایند و بهسببمصیبتیكهبهایشانرسانیدهباشیاز گناهخویشبازگشتكنند،

36آنگاهاز آسمانبشنو و گناهبندگانتو قومخود اسرائیلرا بیامرز و ایشانرا بهراهنیكو كهدر آنباید رفت، تعلیمدهو بهزمینخود كهآنرا بهقومخویشبرایمیراثبخشیدهای، بارانبفرست.

37«اگر در زمینقحطیباشد و اگر وبا یا باد سمومیا یرقانباشد و اگر ملخیا كِرْمباشد و اگر دشمنانایشان، ایشانرا در شهرهایزمینایشانمحاصرهنمایند، هر بلایییا هر مرضیكهبودهباشد،

38آنگاههر دعا و هر استغاثهایكهاز هر مرد یا از تمامیقومتو، اسرائیل، كردهشود كههریكاز ایشانبلایدلخود را خواهند دانست، و دستهایخود را بهسویاینخانهدراز نمایند، 39آنگاهاز آسمانكهمكانسكونتتو باشد، بشنو و بیامُرز و عملنموده، بههر كسكهدلاو را میدانیبهحسبراههایشجزا بده، زیرا كهتو بهتنهاییعارفقلوبجمیعبنیآدمهستی. 40تا آنكهایشاندر تمامروزهاییكهبهرویزمینـیكهبهپدرانما دادهایزنـدهباشنـد، از تـو بترسنـد.

41«و نیز غریبیكهاز قومتو، اسرائیل، نباشد و بهخاطر اسمتو از زمینبعید آمدهباشد، 42زیرا كهآوازۀ اسمعظیمتو دستقویتو بازویدراز تو را خواهند شنید، پسچونبیاید و بهسویاینخانهدعا نماید، 43آنگاهاز آسمانكهمكانسكونتتوستبشنو و موافقهر چهآنغریباز تو استدعا نماید بهعملآور تا جمیعقومهایجهاناسمتو را بشناسند و مثلقومتو، اسرائیل، از تو بترسند و بدانند كهاسمتو بر اینخانهایكهبنا كردهام، نهادهشدهاست.

44«اگر قومتو برایمقاتلهبا دشمنانخود بهراهیكهایشانرا فرستادهباشیبیرونروند و ایشانبهسویشهریكهتو برگزیدهایو خانهایكهبهجهتاسمتو بنا كردهام، نزد خداوند دعا نمایند، 45آنگاهدعا و تضرعایشانرا از آسمانبشنو و حقایشانرا بجا آور.

46«و اگر بهتو گناهورزیدهباشند، زیرا انسانینیستكهگناهنكند و تو بر ایشانغضبناكشده، ایشانرا بهدستدشمنانتسلیمكردهباشیو اسیركنندگانایشان، ایشانرا بهزمیندشمنانخواهدور و خواهنزدیكبهاسیریببرند، 47پساگر ایشاندر زمینیكهدر آناسیر باشند بهخود آمده، بازگشتنمایند و در زمیناسیریخود نزد تو تضرّعنموده، گویند كهگناهكرده، و عصیانورزیده، و شریرانهرفتار نمودهایم، 48و در زمینِ دشمنانیكهایشانرا بهاسیریبردهباشند بهتمامیدلو بهتمامیجانخود بهتو بازگشتنمایند، و بهسویزمینیكهبهپدرانایشاندادهایو شهریكهبرگزیدهو خانهایكهبرایاسمتو بنا كردهام، نزد تو دعا نمایند، 49آنگاهاز آسمانكهمكانسكونتتوست، دعا و تضرعایشانرا بشنو و حقایشانرا بجا آور. 50و قومخود را كهبهتو گناهورزیدهباشند، عفو نما و تمامیتقصیرهایایشانرا كهبهتو ورزیدهباشند بیامـرز و ایشانرا در دلاسیركنندگانایشانترحمعطا فرما تا بر ایشانترحمنمایند. 51زیرا كهایشانقـومتـو و میراثتو میباشند كهاز مصـر از میانكورۀ آهنبیرونآوردی.

52تا چشمانتو بهتضرعبندهاتو بهتضرعقومتو اسرائیلگشادهشود و ایشـانرا در هـر چهنـزد تـو دعا نماینـد، اجابتنمایی.

53زیرا كهتو ایشانرا از جمیعقومهایجهانبرایارثیتخویشممتاز نمودهایچنانكهبهواسطۀ بندۀ خود موسیوعدهدادیهنگامیكهتو ایخداوند یهُوَهپـدرانما را از مصـر بیرونآوردی.»

54و واقعشد كهچونسلیماناز گفتنتمامیایندعا و تضرعنزد خداوند فارغشد، از پیشمذبحخداوند از زانو زدنو دراز نمودندستهایخود بهسویآسمانبرخاست، 55و ایستاده، تمامیجماعتاسرائیلرا بهآواز بلند بركتداد و گفت: 56«متباركباد خداوند كهقومخود، اسرائیلرا موافقهر چهوعدهكردهبود، آرامیدادهاستزیرا كهاز تمامیوعدههاینیكو كهبهواسطۀ بندۀ خود، موسیدادهبود، یكسخنبهزمیننیفتاد. 57یهُوَهخدایما با ما باشد چنانكهبا پدرانما میبود و ما را تركنكند و رد ننماید. 58و دلهایما را بهسویخود مایلبگرداند تا در تمامیطریقهایشسلوكنموده، اوامر و فرایضو احكاماو را كهبهپدرانما امر فرمودهبود، نگاهداریم. 59و كلماتایندعاییكهنزد خداوند گفتهام، شبو روز نزدیكیهُوَهخدایما باشد تا حقبندۀ خود و حققومخویشاسرائیلرا بر حسباقتضایهر روز بجا آورد. 60تا تمامیقومهایجهانبدانند كهیهُوَهخداستو دیگرینیست. 61پسدلشما با یهُوَهخدایما كاملباشد تا در فرایضاو سلوكنموده، اوامر او را مثلامروز نگاهدارید.»

62پسپادشاهو تمامیاسرائیلبا ویبهحضور خداوند قربانیها گذرانیدند.

63و سلیمانبهجهتذبایحسلامتیكهبرایخداوند گذارنید، بیستو دو هزار گاو و صد و بیستهزار گوسفند ذبحنمود و پادشاهو جمیعبنیاسرائیل، خانۀ خداوند را تبریكنمودند.

64و در آنروز پادشاهوسطصحنرا كهپیشخانۀ خداوند است، تقدیسنمود زیرا چونكهمذبحبرنجینیكهبهحضور خداوند بود بهجهتگنجایشقربانیهایسوختنیو هدایایآردیو پیهقربانیهایسلامتیكوچكبود، از آنجهتقربانیهایسوختنیو هدایایآردیو پیهذبایحسلامتیرا در آنجا گذرانید. 65و در آنوقتسلیمانو تمامیاسرائیلبا ویعید را نگاهداشتند و آنانجمنبزرگاز مَدخَلِ حَماتتا وادیمصر هفتروز و هفتروز یعنیچهاردهروز بهحضور یهُوَه، خدایما بودند. 66و در روز هشتم، قومرا مرخصفرمود و ایشانبرایپادشاهبركتخواسته، و با شادمانیو خوشدلیبهسببتمامیاحسانیكهخداوند بهبندۀ خود، داود و بهقومخویشاسرائیلنمودهبود، بهخیمههایخود رفتند.